Comparison of Impulsiveness, Ego strength, Alexithymia and Perceived Social Support in Addicts Who Continue Treatment and Those Who Quit

هدف: سوء‌مصرف مواد عبارت است از الگوی غیرانطباقی مصرف که طریق پیامدهای نامطلوب عودکننده و قابل‌ملاحظه مرتبط با استعمال مکرر ظاهر می‌شود. متغیرهای چندگانه بر شدت، مدت درمان اختلالات سوءمصرف تأثیر می‌گذارند. برآوردها در سال ۲۰۱۷ نشان داد ۲۷۱ میلیون نفر جهان یک یا چند ماده‌مخدر استفاده کرده‌اند. پژوهش حاضر نوع علی‌-مقایسه‌ای بود، هدف مقایسه تکانشوری، استحکام من، ناگویی هیجانی حمایت اجتماعی ادراک‌شده معتادان ادامه‌دهنده رهاکننده انجام شد. روش: بدین منظور، 180 مراجع‌کنندگان به سه مرکز ترک اعتیاد، به‌صورت تصادفی گروه دارویی، مشاوره انگیزشی ترکیبی دارویی- قرار گرفتند. آزمودنی‌ها پیش درمان، پرسشنامه‌های مربوط مقیاس تکانشوری بارات (بارات، 1994)، من (بشارت، 1386)، تورنتو (بگبی، پارکر تیلور، 1994) چندبعدی (زیمت، دالم، زیمت فارلی، 1988) را تکمیل کردند. پس پایان دوره درمانی، تعداد افراد باقی‌مانده هر درمانی به‌ترتیب 45، 39 43 بود. برای تحلیل داده‌ها آزمون ناپارامتری یو مان-ویتنی یافته‌ها: نتایج نشان‌دهنده تفاوت معنادار بین رها‌کننده است. نتیجه‌گیری: توجه این متغیرها می‌تواند برنامه‌های پیشگیری، تشخیص مؤثر واقع شود.